Alleen zijn woog zwaar vandaag.
Het lieve bericht van een vriendin die ik al lang niet meer hoorde, bracht wat licht.
Iemand dacht aan mij.
En net toen ik echt genoeg had van de sfeer, belde een vriend. Of ik zin had even mee te fietsen met hem en zijn dochter.
Graag.
Het deed deugd even weg te zijn. Te luisteren naar verhalen van iemand anders. Af en toe te stoempen tegen de wind en aan niet te veel te denken.
Uitgewaaid en weer thuis, vond ik een dode mus op de mat.
"Verrassing !", zei de kat.
Vreselijk, vind ik het, maar zij was trots op haar prestatie ...
Oef.
Ik ga voor een goede nacht nu...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten