"Waar tijd jong is
Geen rol speelt
Daar speelt de zon met de gedachte
Aan verwachting
Aan vervulling
Aan de ontknoping van het hopen"
uit : Bijtend stof, trillend licht
Coen Cornelis
--------------------------------------------------------------------------------O Captain! My Captain!
O Captain! my Captain! our fearful trip is done,
The ship has weather’d every rack, the prize we sought is won,
The port is near, the bells I hear, the people all exulting,
While follow eyes the steady keel, the vessel grim and daring;
But O heart! heart! heart!
O the bleeding drops of red,
Where on the deck my Captain lies,
Fallen cold and dead.
O Captain! my Captain! rise up and hear the bells;
Rise up—for you the flag is flung—for you the bugle trills,
For you bouquets and ribbon’d wreaths—for you the shores a-crowding,
For you they call, the swaying mass, their eager faces turning;
Here Captain! dear father!
This arm beneath your head!
It is some dream that on the deck,
You’ve fallen cold and dead.
My Captain does not answer, his lips are pale and still,
My father does not feel my arm, he has no pulse nor will,
The ship is anchor’d safe and sound, its voyage closed and done,
From fearful trip the victor ship comes in with object won;
Exult O shores, and ring O bells!
But I with mournful tread,
Walk the deck my Captain lies,
Fallen cold and dead.
Walt Whitman
Dead Poets Society. Eén van mijn favoriete films. Ik was 16. School was toen veel strenger dan nu ;). En John Keating was de leraar die ik graag had gehad.
Dat ik ooit zelf voor de klas zou staan wist ik toen nog niet. Zijn personage veranderde in elk geval mijn kijk op het 'ras' .
Bovendien leek mijn eerste lief op Ethan Hawke. Nog een reden om die film nooit te vergeten. ;D
PS: En los van de film, Walt Whitman, what a poet ...
--------------------------------------------------------------------------------
Ik heb altijd veel gelezen en houd al jaren een soort 'leesdagboek' bij.
Ik blader er graag nog eens in, en vind soms, tussen alle knipsels en schrijfsels iets moois dat me toen raakte.
"Als de bevrediging of de geborgenheid van een ander voor ons even belangrijk is geworden als onze eigen bevrediging of geborgenheid, is een toestand van liefde aanwezig."
(Harry Stack Sullivan)
11/7/2014
--------------------------------------------------------------------------------Ik ben altijd al fan geweest van Bart Moeyaert. Ik hou van zijn beelden, de woorden die hij kiest om ze te tekenen, en het gevoel dat ze oproepen. Deze kwam ik ergens tegen, heel toevallig, en het klopte helemaal.
'Dirigent' - Bart Moeyaert
Als de regen traag blijft vallen
en het licht wordt als aan zee
sluit de ochtend naadloos
op de avond aan. Dat klinkt
als somberheid, maar niet
per se. Je hoeft niet alles
in mineur te zingen. Je doet de dingen
met je beste been
vooruit. Aan donker zit altijd
een kant die glanst zoals
de natte straat. Het heet ook
hondenweer voor iets.
Is het niet grappig dat je
Je evenwicht verliest bij het
schudden van je vacht.
Je weet dat oefenen niet
bij het leven hoort. Alles is
altijd voor echt. Je moet
de straat op en verdrinken,
je borstzak brandend van
het kaartje voor een stoel
dicht bij de dirigent. Hij wijst
je met het tillen van zijn
handen op het belang van het moment.
(28/6/2014)
--------------------------------------------------------------------------------"Luka Sulic - Clair de Lune (Debussy)"
Dit stond vandaag op mijn startpagina.
'Clair de lune' van Debussy. Voor altijd gelinkt aan de film
"Frankie en Johnny" uit 1991, met Michelle Pfeiffer en Al Pacino in
de hoofdrol. Ik was verkocht.
Ik was 18 en droomde, zoals alleen tieners dat kunnen, van een leven gevuld met avontuur, warmte en unieke
liefde. Luca Sulics celloversie katapulteerde me terug in dat verleden.
Ik had mijn droom. Eventjes. En droom nu opnieuw. Bij de
tonen van dit ongelooflijk mooie stuk dat me triest maakt, maar tegelijk warme
hoop geeft. Een piano en een cello. Meer moet dat niet zijn.
(15/5)
"Tomaat is de nieuwe wortel"
Gabriel Garcia Marquez is overleden. Honderd jaar eenzaamheid. Lectuur uit mijn studententijd :).
Na de 2 pagina's biografie en een overzicht van zijn werk in de krant, wordt het blad rechtsonder nog gevuld door een kort stukje over de kracht van zijn boektitels. Als je er bij stilstaat, maken ze inderdaad deel uit van het collectieve geheugen. "Clichétaal" zelfs. 'Kroniek van een aangekondigde regering, van een aangekondigd ontslag, van een aangekondigde scheiding'. 'Liefde in tijden van chatrooms, van oorlog, dementie, van Olympische Spelen' ...
Ja, een goede titel is belangrijk, denk ik. Ik blader verder.
Pagina 8 : "Tomaat is de nieuwe wortel".
Hé ?
Een tomaat is een tomaat. Hij kan nooit een wortel zijn, ook geen nieuwe. Een dubbele betekenis ?
Ik glimlach en denk aan tomaten in een andere vorm, met een nieuwe smaak, wie weet ook kleur ...
Mijn nieuwsgierigheid is geprikkeld. Ok, leg eens uit.
"Ze zijn verleidelijk rood, sappig en stoten de wortel van zijn troon: tomaten. Vorig jaar kochten we gemiddeld 6,26 kilogram verse tomaten, zo blijkt uit de cijfers van het Vlaamse centrum voor Agro- en Visserijmarketing (VLAM). Daarmee verliest de wortel, goed voor 6,23 kilogram, zijn koppositie."
Juist.
Ik vlieg nog over kernwoorden als appel, sinaasappel, smaken verschillen en evolueren, verse producten, komkommers als geliefde groenten in jonge gezinnen ... en ga toch nog op zoek naar de conclusie:
"Bij het fruit zag VLAM de voorbije tien jaar een sterke stijging voor braambessen, frambozen en blauwe bosbessen. In het middelgrote segment steeg vooral de ananas."
Juist.
De meerwaarde van dit artikel is duidelijk. Coole titel, maar verder? Inhoud ? Opbouw ? Waar is de verdeling intro - corpus - conclusie gebleven ? ;)
Gelukkig is mijn geschrijf vrij ambitieloos.
Ik ga om boodschappen nu. Op zoek naar tomaten, voor in de sla.
(18/4)
--------------------------------------------------------------------------------
Ik
Ik ben met 101 verschillende dingen bezig, en er zijn nog eens 101 andere dingen die ik daar nog eens bij zou willen doen. :D
Aan het begin van een vakantie maak ik een to-do-lijstje. Ik wéét dat daar elke keer weer véél te veel op staat, maar ik ben nogal hardleers blijkbaar ;)
Ik vind het geweldig bij te leren. Er is zoveel te weten. Best frustrerend soms! Ik heb altijd graag en veel gelezen en ben momenteel weer in 5 boeken tegelijk bezig omdat ik van zoveel mogelijk iets wil meepikken. Er biedt zich bovendien elke week ook weer iets nieuws aan om te ontdekken, in de krant, op internet, ...
Deze pagina wordt een beetje een 'ik'-pagina voor dingen op die ik las of zag en de moeite vond.
Dat is uiteraard zeer persoonlijk :). Wat ik leuk of grappig vind, vindt iemand anders soms gewoon onnozel of banaal. Maar dat is niet zo erg. Ik deel het enthousiasme van anderen ook niet altijd ;D. Al verruimt het vaak wel mijn horizon ...
B-Classic.
Vandaag las ik in de krant een artikel over B-Classic. Ze hebben een clip gemaakt op een fragment uit de 9de symfonie van Dvorak. Bedoeling : een manier vinden om jonge mensen naar klassieke muziek te laten luisteren.
Op zich een goed idee :).
Of het op deze manier moet, daar kan over gediscussieerd.
Ik kan me voorstellen dat liefhebbers van klassieke muziek de wenkbrauwen zullen fronsen en eens slikken.
De reacties van het proefpubliek waren in elk geval positief.
Kijk zelf maar ...
http://classicalcomeback.com/docu.php
Grappig!
BeantwoordenVerwijderenIk zat zonet ook dat artikel te lezen...
Voor mij steeds een kar vol groenten en fruit, maar shame on me nauwelijks lectuur. Dus jouw blik op de wereld is zeker welkom!