Het was een fijne dag.
En toen liep het wat mis.
Om een domme reden, uiteraard.
Zo gaat dat...
Vermoeidheid.
En net toen ik wat zat te 'briesen', reed die persoon voorbij die me het best kon kalmeren.
Toeval bestaat niet, zei ze.
Ik ben zowaar geneigd haar te geloven...
Maar ik wil niet negatief eindigen.
Ik onthoud vandaag ...
Lieve leerlingen.
Een collega die op mij wachtte.
Vriendschap.
Grappige momentjes met de zoon.
Een regenbui om u tegen te zeggen.
Een compliment.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten