Het was hollen om overal op tijd te zijn.
Om zeven uur zaten we in de Stadsschouwburg in Antwerpen voor '1980 - een stuk van Pina Bausch'.
Een stuk van drie uur ...
Best lang.
Ook voor mij ;)
Maar ik hou van Pina en vind haar werk geweldig.
Niet iedereen kan haar danstheater smaken, denk ik.
Iemand die ik eens meenam, vond het vreselijk.
Hij voelde zich ongemakkelijk. Het was te vreemd.
Hij bedoelde 'te confronterend', denk ik.
Ik snap hem wel.
Er is geen 'verhaal'. Scènes volgen elkaar op, af en toe zonder veel duidelijk verband. Geen flow van dans en muziek die je meevoert. Je moet zelf aan het werk.
En daar heeft niet iedereen zin in.
"De aftelrijmpjes, de persoonlijke bekentenissen, de verhalen en anekdotes die Pina Bausch haar dansers liet formuleren, maakten deel uit van haar intiem en zeer persoonlijk onderzoek van de werkelijkheid. Of veeleer van de waarheid die verscholen lag onder het kunstmatig vernis van sociale conventies die de menselijke en relationele gevoelswereld vervormden."Haar 'onderzoek' boeit mij.
Ik begrijp soms niets van wat ik zie.
En het is ook niet altijd 'mooi'.
Maar dat is ok.
Het is zoveel meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten