Ik had er op een bepaald moment eigenlijk gewoon genoeg van.
En toen, een spontane reactie van twee leerlingen, eenvoudig en oprecht. Een straaltje warmte in dat onoverzichtelijk grijs vanbinnen. Dank je wel, dames...
Het deed me besluiten de dag gewoon te nemen zoals hij kwam, het fijne te onthouden en de rest zo goed mogelijk te negeren.
De toneelrepetitie was de perfecte afleiding. En nadien werkten we ons strakke tijdsschema netjes af.
's Avonds nog een jolige les notenleer. Samen zingen en knoeien met noten en ritmes. We waren in vorm :)
Mijn foto?
De zoon had geen tennis deze middag. Ik hou van zijn eerlijk enthousiasme. De foto's die hij al lachend nam om me op te beuren laat ik maar zo.
Ik herinner me liever hém deze dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten