We zijn 1841. Een vrije, zwarte man wordt in de val gelokt en verkocht als slaaf. En uiteraard vreselijk behandeld.
Ik schaam me vaak, als mens, bij het zien van gruweldaden, om het even waar ter wereld. Geen enkele uitleg rechtvaardigt dat de ene mens de andere op zo'n manier behandelt.
Ik ben dan tegelijk ook dankbaar dat ik zo'n dingen niet heb moeten meemaken, en hoop heel hard dat dat zo mag blijven. Dat in de toekomst veel mensen veel verstand hebben en inzien dat geweld niet hoeft.
Idealistisch, en wat naïef, ik weet het wel. Maar ik geloof graag dat het kan. Ik geef het mee aan mijn kinderen. We zijn allemaal gelijk. En willen gewoon gelukkig zijn dit leven...
Na school kwam de dochter langs. Vier keer over de brug van Grembergen op één dag is wat te veel van het goede voor de juffrouw. Ze wacht dan liever hier tot haar dansles.
Ze was in een leuke bui, vertelde meer dan anders en was zelfs bereid mijn eten klaar te maken.
Puberding ? Blij mij te zien in de papaweek ? Goeie dag gehad op school ?
Maakt niet uit. Ik vond het fijn. :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten