Ik neem aan dat dat genoeg zegt over hoe ik me voel.
Maar. Ik verplicht mijn brein sterker zijn en beslis op zoek te gaan naar positiefs.
Zoals daar is : de kerstboom zetten.
Ik geef het venijntje dat fluistert 'je zit er de hele week alleen op te staren' gelijk, maar steek mijn tong uit en denk 'we hebben dit moment dan toch gehad'.
Beetje plaatsgebrek in mijn living. Wat schuiven en duwen dus. Zoonlief kiest dit jaar voor de wit-rode set. 'De kleuren van Dendermonde, mama!'. Hihi.
Mijn kinderen worden groot. Vroeger had ik ogen en handen te kort, nu kan ik gewoon vanop afstand kijken hoe ze de taken verdelen en samenwerken. Mooi :)
De zoon tennist de hele namiddag. De dochter en ik gaan op bezoek bij pepe. Hij slaapt en we besluiten het hem te gunnen. We fietsen terug langs het groen. Een fijn moment.
Na de kerstmarkt een onverwachts gelukje: de kinderen blijven nog een nachtje bij mij. Ik sluit de dag af met een glimlach.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten