Van een grijze lucht vol nat word je niet echt vrolijk...
Ik las dat het leven van lieve vrienden uit het verleden een niet zo leuke wending nam.
Ik ben er nog steeds wat ondersteboven van.
En mijn laatste lesuur was lastig.
Hoe win je een gevecht tegen desinteresse en domme arrogantie ?
De plof-met-zucht in de zetel was luid.
En toen vroeg het schoolwerk van de dochter aandacht.
Met een geduldniveau kilometers onder nul, was haar timing niet geweldig, maar ik zocht toch maar wat energie.
Na een half uur onnozelheid met Frans, een glimlach. Fijn :)
Focussen op de les notenleer (wegens lesverplaatsing op vrijdag) was ook goed.
Een andere wind.
En muziek helpt altijd.
Weer thuis werd een liedje van de zoon een grappig familiemuziekmoment. Doeba doebidoewa, canon in swing met drie :D
En zo eindig ik deze 100ste dag nog met een lach.
Dank je wel, lieve schatten.
Ziezo.
Ze zitten er weer op, die 100happydays.
Geen beschouwing aan het eind. Ik ben moe ;)
Alleen nog deze:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten