#100happydays - dag 67

Beetje vreemde dag, na de laatste voorstelling.

Ze stonden er gisteren. Allemaal. 
En ze genoten. Opnieuw. 
Het was heerlijk om te zien.
Ik was oprecht ontroerd en ben dankbaar, voor al dat werk en al die inzet. 
Niet altijd evident. 

Vele streepjes geluk dus.
En lieve attenties.
Dank je wel.

Ik voel intussen hoe de vermoeidheid steeds zwaarder weegt. 
Ik ontvlam te makkelijk. De rust is zoek. 
Vervelend.

Veel zen zal ik niet vinden bij de Chinezen deze week. 
Hm.
Bij de Italianen dan, hoop ik.
Ik kijk er naar uit.