Maar ondanks de vele voordelen (Josefien, een collega ergens in Vlaanderen had het er eens over in haar blog. Doch dit terzijde ;p ) ben ik wel eens gefrustreerd.
Mijn vak is niet zo populair.
Het gevecht tegen het 'ijkes-Frans'-idee zuigt best energie. En de resultaten zijn niet altijd motiverend.
Toch is er af en toe eens zo'n moment ...
Zo kreeg ik vandaag, heel onverwacht, een 'dank je wel' van een leerlinge. Volgens een docente van de richting die ze volgend jaar wil volgen, was haar niveau Frans dik in orde. Ze had zich vlotjes uit kunnen drukken, onverwachts en zonder voorbereiding. En was trots op zichzelf.
Het was fijn te zien hoe ze straalde. Hopelijk doet ze iets met dat nieuwe vertrouwen :)
Na een rommelige namiddag en kunst- en vliegwerk om voor iedereen op tijd eten te maken, kon ik even op adem komen in de celloles.
Vorige week begon ik aan een nieuw stuk. Het klonk heel goed.
Nog een compliment :)
En tot slot maakte ik even tijd voor een gezellig moment met de kinderen.
Wie is de Mol?
Het houdt ons allemaal bezig.
Ook de kat ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten